வாரும் சாயி வாரும் சாயி

வாரும் சாயி வாரும் சாயி
வரம் அருள வாரும் சாயி
வள்ளல் ஆக வாரும் சாயி
வளங்கள் நிறைவாய் வழங்கும் சாயி

 

ஒளிரும் ஒளியாய் வாரும் சாயி
இருள் அகல வாரும் சாயி
கள்ளம் இல்லா உள்ளம் தாரும்
கொள்ளும் இன்ப வெள்ளம் எங்கும்

வாரும் சாயி வாரும் சாயி
கருணை கொண்டு வாரும் சாயி
பொன்னும் பொருளும் மின்னும் சாயி
எண்ணம் புனிதம் ஆகும் சாயி

வேம்பின் அடியில் விரும்பி இருப்பார்
வேரின் கசப்பையும் போக்கி வைப்பார்
எண்ணெய் இன்றி ஒளியேற்றி வைப்பார்
நீரில் நின்றே ஒளிர வைப்பார்

உம் பாதம் பற்றும் அடியவரின்
பாவம் போக்கும் சாயி நாமம்
சாயி வழங்கும் துனியின் உதியில்
நோய் நொடிகள் உடனும் விலகும்

சாயி நாமம் சொல்ல சொல்ல 
சர்வமும் வந்து சேரும் எம்மை
ஆதவன் போல் அன்பு செய்ய
இன்பம் நெஞ்சில் ஊறும் சாயி

எடுத்த கருமம் இனிது சிறக்கும்
தடைபட காரியம் தடங்கல் நீங்கும்
வரும் துக்கம் எல்லாம் தூரநிக்கும்
வாரும் சாயி வாரும் சாயி

 

சாயி எம்மதம் என்றாலோ
எம்மதமும் சம்மதம் என்பார்
சாயி அல்லாவா என்றே கேட்டால்
எல்லாம் ஒன்றே என்றே சொல்வார்

வாரும் சாயி வாரும் சாயி
வல்லமை யாவும் தாரும் சாயி
சாயி என்றும் அன்பின் எல்லை-தீனதயாளர்
என்றும் இல்லை என்பது இல்லை

சாயி சரணம் சரணம் சாயி  
ஜெய் சாயி ஜெய ஜெய சாயி

வருக புத்தாண்டே வருக

   

 சுட்டியை படத்தின் மேல் கொண்டு செல்ல வாசகங்கள் தென்படும்

வருக புத்தாண்டே வருக
    பொலிவோடு புகழோடு வருக
அருளோடு பொருளும் 
    கொண்டு வந்து தருக
ஒளியோடு நிறைவாக 
    மகிழ்ந்தாட வருக
கோலமயில் போலவே
    கொண்டாட வருக

ஆல மரம் போல 
     அசராமல் வருக 
அன்னம் போலவே 
     குணம் கொண்டு தருக
 மான்குட்டி போல 
      துள்ளலுடன் வருக
பச்சை வயல் போலவே 
      பசுமையாய் வருக

 

 ஆனை பலம் கொண்டு
     அசத்திடவே வருக
தென்றல் போலெமை
     தழுவிடவே வருக 
தெவிட்டாத தீஞ்சுவை
     தினம் கொண்டு தருக
எறும்புகளின் சுறு 
      சுறுப்பை ஏந்தியே வருக

காகம் போல் ஒற்றுமை யாய்
    வாழ சொல்லி நீ தருக
கிளி போல நாம் பேச
      கற்று நீ தருக
குயிலிடம் குரல் கொஞ்சம்
      வாங்கியே வருக
வான் மழை போலவே 
      கேட்காமல் தருக

கல்வி தான தானியம் 
      கொண்டு வந்து தருக
கலங்காமல் நாம் வாழ
      களிப்போடு வருக
நோய் நொடிகள் சேராது 
      தடுத்திடவே வருக
வெற்றிகள் கண்டிடவே 
      விரும்பி நீ வருக

 பஞ்சமா பாதகங்கள்
      தொலைந்திடவே வருக
பசி பிணி அனைத்தையும் 
      போக்கிடவே வருக
பொருளாதாரம் 
      உயர்ந்திடவே வருக
அன்பும் அறமும்
      தளைத்திடவே வருக

நல்லாட்சி நிறு விடவே
      நட்போடு வருக  
புத்தாண்டே வருக
      புதுமையுடன்  வருக
 புனிதமும்  மனிதமும்

      கொண்டு நீ தருக 

பணிவோடு பக்தியும்

       பரப்பிடவே வருக

ஆலகால முண்ட கண்டனே

 சுட்டியை படத்தின் மேல் கொண்டு செல்ல வாசகங்கள் தென்படும்

ஆலகால முண்ட 
கண்டனே
இவ்வண்டம் 
முழுதும் உந்தமே

தில்லையிலே 
ஆடும் கூத்தனே
திருவோடு 
ஏந்தும் பித்தனே 

எமை திண்டாட 
வைப்பவனே எம்
திமிரினை அடக்கும்
தில்லை நாதனே

இடு காட்டில் 
வாழும் அப்பனே
எம் இடர் தீர 
வாரும்  ஐயனே

விடை ஏறும் 
வல்லவனே
கடை ஏற 
வைப்பவனே

கண்ணப்பன் 
கண்ணவனே எம்
எண்ணங்கள் அறிவாயே
ஈடேற்றி விடுவாயே

அண்டங்கள் 
ஆடாது அசையாது
நீ கண் மலர் 
மூடிடக் கூடாது

நம் அன்பினை 
கடந்தால் ஆகாது
பாவம் கடுந் தவம் 
செய்தாலும் தீராது

பொன்னார் 
மேனியனே 
உன் புகழ் பாட 
உருகுவையே 

உமையாளருகிருந்தா 
மருகுவையே
கங்கை நீரையே
பருகுவையே

நெற்றியிலும்
கண்ணை வச்ச
நித்திரைய 
தள்ளி வச்ச

மனசில 
மங்கை வச்ச
சிரசில 
கங்கை வச்ச 

எங்களையோ 
ஏங்க வச்ச
பாவங்களை 
செய்ய வச்ச

பாம்பையும் 
கழுத்திலிட்டு 
புலித் தோலையும் 
இடுப்பிலிட்டு 

எமை விலகிட 
செய்தாயோ
நீ வெறுத்திட 
நினைத்தாயோ

நாமுனை அணுகாது
வேதனை விலகாது
நீ எமை சேராது
நிதர்சனம் கிடைக்காது 

ஆதியும் அந்தமும் 
இல்லாதவன் 
பந்த பாசம் எம் மீது
கொள்ளாதவன்

அண்ணா 
மலையானே
அன்பினில் 
விளைந்தவனே

எண்ணிய போது 
நீ வரவேண்டும்
இன்பங்கள் யாவும்
தரவேண்டும்

இயேசு வின் நாமம் பேசிடவே

சுட்டியை படத்தின் மேல் கொண்டு செல்ல வாசகங்கள் தென்படும்

தேவனே உனை தேடினேன்
பாடினேன் உனை நாடினேன்.

இயேசுவின் நாமம் பேசிடவே

அவர் வாசம் செய்வார் நம்முடனே

பாசம் கொண்டவர் பரிதவித்தால்

உடன் பாவங்களை வாங்கிக் கொள்வார்

நேசம் கொண்டவர் நெஞ்சினிலே

நித்தியமாய் குடி கொண்டிடுவார்

மேதினியில் மலிந்திருக்கும் பாவங்கள் 

கண்டு பரிதவித்தே பிறவி எடுத்தாரே

வார்த்தைகளாய் மணி வயிற்றில்

வளமாய் வந்து வளர்ந்தவரே

திருவாய் உருவாய் திகழ்ந்தாரே

அன்னை மரியாள் மடியில் தவழ்ந்தாரே

அவள் மதி முகம் கண்டு மகிழ்ந்தாரே

மண்ணில் புகழ் பெற மிளிர்ந்தாரே

நாட்கள் நகர்ந்திட இயேசு வளர்ந்திட 

நன்மைகள் புரிந்து நேசம் வளர்த்தாரே

எம் நெஞ்சினில் நிறைந்தாரே நய

வஞ்சகர்களையும் மன்னித்தே அருளினாரே

ஆணவம் கொண்ட அனைவரையும்

ஆட்கொள்ளவே அன்பு செய்தாரே

நோய் துன்பம் நீக்கி புதுமைகள்  

புரிந்தவர் புண்ணியம் காத்தாரே

இயேசுவின் நாமம் ஒலித்திடவே வரும்

துன்பங்கள் யாவும் தொலை தூரத்திலே

இறை மகன் வழியில் தொடர்ந்தாலே

சுபீட்சம் எங்கும் நிறைந்திடுமே

மண்ணில் மனித குலத்தையே 

மீட்டிடவே மேய்ப்பரானாரே

வேதனைகளையே விரட்டிடவே

விரைந்து வருவாரே

ஒளியாய் விழியாய் வருவாரே

நாம் களிப்புற கண்டு மகிழ்வாரே

மன்னிக்க வேண்டி மன்றாட

மறுத்தாரில்லை வழங்கிடவே

மக்கள் பாவம் என்றவர் புனிதப்

படுத்த புறப்பட்டு வந்தாரே

பாவ புண்ணியம் பகுத்தே உரைத்தாரே
நம் பாதையை வகுத்தாரே
இயேசு எம் பாவத்தை தொலைத்து 
தன் பயணத்தை முடித்தாரே

அமைதியும் அன்பும் நிலவிடவே

அவர் சிலுவை சுமந்தாரே

பாவங்கள் யாவும் வாங்கிடவே

சிலுவையில் அறையவும் பொறுத்தாரே

பரிசுத்தமான பரம பிதாவே உம் பாதம்

துணை என பணிகின்றோம்

யேசுவே உமை துதிக்கின்றோம்

எமை மன்னிக்கவே  மன்றாடுகிறோம்.

ஷிர்டி சாயி ஸ்ரீ சாயி

இமைக்காமல் எமை பார்த்திரும் என்றும் கண்ணுக்குள்ளே வைத்து காத்திரும்

 

ஷிர்டி சாயி ஸ்ரீ சாயி 
அன்பு சாயி அருள் சாயி
சாயி என்பது மந்திரமே 
செய்திடும் பல வித அற்புதமே

சாயி என்று உச்சரித்ததுமே
சங்கடம் தீரும் அக்கணமே
சீரடி தொழுதவர் பிணி விலகும்
நம் அடி சேராதிடர் ஒழியும்

பாதங்கள் பற்றிட 
பேரின்பம் கிட்டிடும்
சேவித்த கரங்களுக்கோ
ஜீவிக்க அருள் வழங்கும்

சாயி புகழ் பாட
தன் புகழ் ஓங்கிடும்
கடைக் கண் பார்வையில் 
கரைந்திடும் பாவம்

ஏற்றிடும் விளக்கில் பால் 
ஊற்றிடும் வயிற்றில்
சுடரும் ஒளியே 
படரும் வாழ்வில்

தூவிடும் பூவில் 
துலங்கிடும் வாழ்வு
கூடா நட்பும் உடனே விலகும்
தேடா தின்பம் வந்தே அடையும்  

உணவு படைத்திட 
கெடுத்திடும் ஏழ்மை 
அனுதினம் தொழுதிட 
விளங்கிடும் புலமை
 
 அவர் அன்பினை வேண்டிட 
ஒண்டிடுவார் உடன்
 விடை தர வேண்டினால் 
நடை பயில்வார் உடன் 

சாயி செப்பிய வார்த்தைகள் ரத்தினமே
சிந்திய பார்வையும் சந்தனமே 
 தீன தயாளா திடம் தருவாயே
 கருணை கடலே எமை ரட்சியுமே









  

தென்றலே தென்றலே

தென்றலே தென்றலே 

தணியும் நீ ஏன் தணல் ஆனாய் 

தகர்த்திடும் எண்ணம்

ஏன் கொண்டாய் 

உடல் தளர்ந்தாலும்

இதம் தருவாய் 

மனம் வாடுகையில்

உன் வசம் கொள்வாய் 

பூஞ்சோலை வலம் வருவாய் 

மலர்களையே நீ 

நுகர்ந்திடுவாய் வண்டினம்

வந்தால் நகர்ந்திடுவாய்

இன்று பாடும் பண்ணிசை

கேட்கவில்லை 

வீசும் வாடையில்

தண்மை இல்லை

என் கனவுகளை நீ 

காணவில்லை

என் நினைவில்

பூக்கள் பூக்கிறதே 

அதையும் இன்னும்

நீ அறியவில்லை 

ஏனென்று எனக்கு 

புரியவில்லை உனக்கும்

கோபம் சோகம் வருகிறதோ 

மனிதருள்ளும் 

வலிகள் உண்டாம்

புதுமை படைக்கும் 

வலிமை யுண்டாம்

சில நாளில் 

மடிவதுண்டாம் 

விடிவதற்கோ அது 

தெரியவில்லை

பூவுக்குள்ளும் 

ஒரு பூகம்பமாம் 

பூமியிலும் ஒரு 

எரிமலையாம்

கடல் நீரினிலும் ஒரு 

சுனாமி யுண்டாம் 

வானத்திலும் வரும் 

இடி மின்னலாம்

தென்றலும் நாள் ஒரு புயல் ஆகும்

தென்னவனும் ஒரு நாளில் 

தெருவுக்கு வரலாம் 

தென்றலே தென்றலே 

சோகமதை நீ அறிவாயோ

சொப்பனத்தில் ஏனும் கண்டாயோ

தேனினும் இனிய வார்த்தைகள் 

வந்து விழுந்தால் ஆறிடுமே

புனிதமான நட்பிருந்தால்

துயரம் தூர போய் விடுமே

காலமும் கைகொட்டி சிரித்திடுமே.

ஈழம் மீட்டிட

 

 ஈழம் மீட்டிட இடர் தீர தளராது
இடைவிடாது இருதயம்
துடித்திட கண்கள் துஞ்சாது
மன்னுயிர் காத்திட தன்னுயிர் நீத்தவர்   எங்கே

தாயன்பை தள்ளி வைத்து
போர் அன்பை வளர்த்தவர் பற்று
பாசம் முழுவதும் துறந்தவர்
ஆடம்பர வாழ்வையும்  மறந்தவர்              எங்கே

கல்வி கலை கற்காமல் கால்
பந்தாடாமல் வாலிப வசந்தம் உணராமல்
அறுசுவை உணவையும் உண்ணாமல் 
ஆனந்தமாகவே அல்லலுற்றவர்                     எங்கே

குப்பையில கிடந்தாலும்
குண்டு மணி மங்காது
கல்லறையில் வாழ்ந்தாலும்
மறவர் கர்வம் குறையாது

கொள்கையும் மாறாது
கொண்ட காயமும் ஆறாது
தாயக தாகம் தணியாது
மிளிரும் என்றும்

விரைந்து கண்ட கனவு
வீணே கலையாது
ஏற்றி வைத்த தீபம்
அணையா தொளிரும்

மாவீரர் தினம் என்றறிந்தோ
விண்ணிலவு வண்ணம் இழந்தது
சூரியக் கதிர்களும் தெரிந்தோ
அனலாய் கொதித்தது

மாய உலகே பாரு
இது உடைந்து போன தேரு
இதை கடந்து போன தாரு உறக்கமில்லா
ஊரு உருவமில்லா பேரு

கார்த்திகை பூக்கள் எல்லாம்
காகிதப் பூக்கள் அல்ல
கனிந்து வரும் நாளும்
வெகு தூரம் இல்லை இல்லை

கண்ணீரும் செந்நீரும் கலந்தது
போதும் கண் விழித்து பாரும்.
மீண்டும் வாரும் முகிற்
கூட்டங்களே அவரை மீட்டு வாரும்

மாவீரர் தோள்கள்
வனப்புற வேண்டிடுவோம்
அவரை வந்தனை
செய்திடுவோம் .

தேமொழியின் வரைபடம்

எதுவும் கடந்து போகும் 

http://www.vallamai.com/?p=40213

 மனித மனமே கேளு
மயக்கம் என்ன கூறு
கலங்கும் நெஞ்சே ஆறு
இது வாழ்வில் காணும் பேறு

எதுவும் கடந்து போகும்  
எண்ணம் கிடந்து வாட்டும்
எதையும் தாங்கும் இதயம்  
எளிதில் மறந்து போகும்

http://kaviyakavi.blogspot.ca/2013/09/blog-post_20.html?showComment=1385516494313#c1698670523300673425


என் கவிதைக்கு ஏற்ப தேமொழியின் அருமையான வரை படம் அவருடைய வலைதளமும் மேலே தந்துள்ளேன்.கவிதைகளை தேர்ந்தெடுத்து அதற்கேற்ப  அருமையான ஓவியங்களை தானே வரைந்து படைத்துக் கொண்டு இருக்கிறார். அவரின் வலைதளத்தை சென்று பார்வை இட்டு ஊக்கம் தர  வேண்டுகிறேன் நன்றி வணக்கம்...!

நன்றி கெட்ட மாந்தருக்கு

நன்றி கெட்ட மாந்தருக்கு

நஞ்சு தான் நெஞ்சினிலே

நாவிலே வாளை வைப்பார்        

வஞ்சமும் வளர்த்திருப்பார்

வன்மப் பகையினையே

வார்த்தையில் கொட்டிடுவர் 

இஷ்டப்படி வர்ணம் 

பூசி மகிழ்ந்திடுவர்

சாதனையே புரிந்தாலும்

பைந்தமிழால் பாராட்ட மறுத்திடுவர்

இன்பத் தமிழாலே

இழித்தே உரைத்திடுவர்

அகலப் பரப்பிடவே

பாவம் என்றிடுவர்

விசும்பி அழுதிடுவர்

பழி தான் சொல்லிடுவர்

கானல் நீர் கலங்கி

நிற்கு தென்பர்

காட்டாறு முற்றத்திலே

கரை புரண்டு ஓடுதென்பர்

காற்றும் மழையும் தான்

போட்ட பிச்சை என்பர்

விண்ணகமும் மண்ணகமும்

தன்னகத்தே உண்டு என்பர்

தானே சரி என்று

தப்பாக கணித்திருப்பர்

தன்னை போல் ஒருவர்

இல்லை என்றே உரைத்திடுவர்

நிலையான வாழ்வு என்று

நினைத்தே குதித்திடுவர்

தான் மட்டும் வாழ வென்று

பிறரை தள்ளியே மிதித்திடுவர்

நல்லவர் உண்டு என்றா

வானம் பொழிகிறது

நட்டவர் பாவம் என்றா

வெய்யிலும் எறிக்கிறது

ஆத்தா மகமாயி

 

ஆத்தா மகமாயி அன்பு 

செய்ய வருவாய் நீ

ஆலம் விழுதுகள் போல்

எமை தாங்கிடுவாயே நீ

நித்திய லக்ஷ்மியே என் 

நெற்றிக் குங்குமமே

சிவந்த மேனியளே என்

சந்தன போட்டவளே

நீ மங்களமாய் வீற்றிருக்கும் 

என் கழுத்து தாலியடி

என் நெஞ்சினில் நின்றெரியும்

குத்து விளக்கு நீ

கும்பிடும் போதில் எல்லாம் 

எனைக் கண்டு கொள்ள வேணுமடி

குற்றம் என்று கண்டாலும்

நிறுத்திட வேணுமடி

பச்சை பிள்ளை என்னை நீ

பக்குவமாய் பாருமடி

இஷ்டப்பட்டு கேட்ப தெல்லாம்

என்னுள்ளே இசைத்திடடி

ஏகப்பட்ட  ஆசை எல்லாம்

எந்தனுக்கு இல்லையடி

ஏற்றம் காண வென்று

எதையும் கேட்கலடி

ஏந்தி வரும் உன்னழகை

பாடிடத்தான் ஆசையடி

தேவைபட்டா அத்தனையும்

மனசுக்குள் கேட்பேண்டி

மரகதப் பட்டுடுத்தி

பச்சை வண்ண தேரேறி

பவனி வரும் பேரழகை

பார்த்திடத்தான் ஆசையடி

பணி விடைகள் செய்திடவோ

பாத்தியதை இல்லையடி

பார்ப்பனரே என்றும் உனை

பக்கத்தில் பார்ப்பனரே

வித்தகரோ என்றும் உனை

வாழ்த்திப் வாயாரப் பாடிடுவர்

வர்த்தகரோ உனை வரம்

கேட்டு வாங்கிடுவர்

மற்றவர்கள் என்றும் உனை

மன்றாடிக் கேட்டிடுவர்

நாவாரப் பாடிஉனை  நான்

வணங்க வேண்டுகிறேன்

பொன்னாடை

பொன்னாடை போர்த்தி வந்தேன்
புகழாரம் சூட்டிவிட்டார் அகரமுள்ள
அழகான பட்சியின் பெயரை இட்டு
பாங்காக அழைத்திட்டார்.

நானும் இல்லை என்றால்
வாணாள் இல்லை என்றார்
குடி உயரும் கோன் உயரும்
என்னாலே தானே என்றார்

அட்சய பாத்திரத்தில்
அடங்கா இடமும் தந்தார் எனை
நன்றியுடன் மகிழ்விக்க பொன்னாடை
போக்கி  பொங்கலிட்டு  கும்பிட்டார்.

வாயார வயிறார வாழ்த்தும்
குணம் உண்டு செவ்வாடை
தரித்திருந்தால் கொஞ்சம்
முண்டு செருக்கெனக்கு

வந்தோரை எல்லாம் வாழ வைப்பேன்
பேதம் ஏதுமின்றி காத்திருப்பேன்
முடிதாங்கும் மன்னரும் பணிவரே எனையே
படைத்த இறைவனுக்கும் படியளப்பேன் நானே

விதியற்றோர் வாசலை நான்
நெருங்கவே மாட்டேன் பரந்த
வயல் வெளிகள் எனக்கோ ஏராளம்
நீரும் அருந்திட வேணும் வெகுநேரம்

நோயுற்றோரை நான் நலிந்து காப்பேன்
வறியோரை நான் கரைஞ்சு காப்பேன்
படையுடன் வந்தாலும் விடை பகர்வேன்
விருந்தென்று வந்தாலும்  அகமகிழ்வேன்.

இருந்தாலும் சோகம் எனக்கும் இருக்குதுங்க எடுதியம்பிட தன்மானம் தடுக்குதுங்க. கவலை இன்னா நீங்க தண்ணி   அடிப்பீங்க அதெல்லாம் எனக்கு பழக்கமிலைங்க உங்க கிட்ட சொல்லி ஆறலாமேன்னு உங்களுக்கு மட்டும்தான் சொல்லுகிறேன் ......ஷ்....ஷ்.....ஷ்....யாருக்கும் சொல்லமாட்டீங்க இல்லே.எனக்கு தெரியும் சொல்லமாட்டீங்க.

ஐயகோ அரும்பணி செய்யும் எனை
அரும்பாடு படுத்துகிறார் நன்றி கெட்ட
மானிடவன் நைய புடைகின்றான்
கொத்தடிமை கூட எந்தன் நிலை கண்டதில்லை

நெருப்பில் இட்டு வாட்டி வதைகின்றார்
நொந்து வெந்த பின்பும் வாயினில் போட்டரைப்பர்
வயிற்றிலும் குழைத்தெடுப்பர் கொஞ்சமும்
அஞ்சவில்லை பஞ்சமா பாதகத்திற்கு

என்னை உடுப்பை ஊறவைப்பது போல்
ஊறவைப்பார் அடித்து துவைப்பது போல்
எனை இடித்து அரித்திடுவர் என்ன கோபமோ
வானலியில் போட்டு எனை நன்றாய் வறுத்தெடுப்பர்

கோபம் இன்னமே தீரவில்லை
கொதி நீரில் இட்டு எனை குழைத்திடுவர்
பொல்லாத மனிதர் மர உரலில்
இட்டு மிதித்தே பிழிந்திடுவர்














அடங்கவில்லை இன்னும் ஆத்திரம் போல
ஆவியிலும் போட்டு என்னை அவித்தெடுப்பார்
ஐயகோ எமக்கொரு காந்தியில்லை
என்றென்றும்  சாந்தியில்லை


 


இது மட்டுமா இப்போது என்ன வென்றால்
நோய் நொடிகள் எல்லாமே என்னாலே வந்த தென்பர்
தித்திக்கும் சர்கரையோ வாழ்வினில் இல்லை
என்பர் மெய்யினில் இருக்கு தென்பர்

தொப்பையும் விழுகுதென்பார்
தொந்தரவு என்று  எண்ணி வெறுத்து
ஒதுக்குகிறார் நன்றி கெட்ட மாந்தரை
எண்ணி நான் புலம்புகிறேன்

உழைத்து உண்ணாமல் உட்கார்ந்து
உண்பதானால் இந்நிலை என்றறியாமல்
பேசுவதை என்ன சொல்வேன் நான்
விதியை நொந்திடுவேன்.

இது  மட்டுமா வாழ்ந்திருந்து
வதைத்தார்கள் என்றால் வாழ்ந்து மடிந்த
பின்னும் வாய்கரிசி என்று சொல்லி
வாயினில் இட்டிடுவார்

ஒளி காட்டும் வழி போல

ஒளி காட்டும் வழி போல

வழி காட்டு விழியாக 

விழித்தெழு நரகாசுரனே விழித்தெழு

உனை அவல குரல்கள் அழைக்கிறதே எழுந்திரு

நாடெங்கும் நாச வேலைகள் தடுத்திடு 

உன் பாவச் செயல்கள் பயன்பட புதிய சரித்திரம்

படைத்திடு புண்ணியம் உன்னை சேர்ந்திடும்

மானம் காக்க உன் இனிய உயிரை ஈந்திடு

நம் இனிய மக்கள் இருட்டினில் ஒளியை

ஏற்று உன் உயிரினில் அவர் உறக்கம்

காண நீ விழித்திரு மேனி நோகாது காத்திரு

களைகள் ஆங்காங்கு வளருதே களைந்திடு

பச்சிளங் குழந்தை மாரினில் தாய்

மரித்த பின்னும் பால் குடிக்குது

காலையில் பூத்த புது மலர்களோ கசங்கிக்

கிடக்குது மாலையில் கதிரவன்

கண் மூடையில் கொலைகள் நடக்குது

மூலையில் பட்டாசு வெடிப்பது போலவே

துப்பாக்கி வெடிக்குது பாரிலே 

தூங்கும் போதும் குழந்தைகள் அதைக்

கேட்டு தூங்குது தூளியில்

இனிமை எங்கும் பொங்கிட அணையா விளக்காய் 

ஒளிர்ந்திட ஆலய மணிகளை அடித்திடு ஆழிக்கண்ணனே

ஊழித்தீயை அணைத்திடு தீபாவளித் திருநாளில்

உதித்திடு கோடி உடுத்தி கூடிமகிழ விதித்திடு

என்னுயிரே: எனக்குள் நீ இருக்கும் வரைக்கும்....!

என்னுயிரே: எனக்குள் நீ இருக்கும் வரைக்கும்....
 ஆகா என்ன வென்று எழுதுவேன்,  எத்தனை கற்பனை வளம் ...!
 எத்துணை ரசனை உங்களுக்கு எல்லாமே பிடிக்கிறதே. படிக்கும் போது கண்கள் சொரிகிறது. அகத்தில் அட்சய பத்திரமா வைத்திருகிறீர்கள். இப்படி பொங்கி பிரவாகிக்கிறதே. எத்தனை முறை பார்த்தாலும் அலுக்காது.
உங்களை வாழ்த்த எனக்கு அருகதை இல்லை ஐயனே....!

இருந்தாலும் வாழ்த்துகிறேன்....!
பார் போற்ற புகழ் பெற்றிடு.....!
உன் உளம் மகிழ தினம் கவிதை படைத்திடு....!

பூக்கள் பூக்கிறதே

பூக்கள் பூக்கிறதே புகழுக் கேங்கிறதா

வாசம் வீசுறதே வஞ்சனை செய்கிறதா

வாடி விழுந்தாலும் வருத்தபடுகிறதா

தன்மை மாறாமல் திண்மை யாகாமல்

திகழும் எந்நாளும் மகிழும் தான்னாலும்

வாழும் காலம் முழுதும் வலிகள் சுமக்கும் வாழ்வு

வருடும் போது  மறக்கும் மறு படி பிறக்கும் சிறக்கும்

முள்ளிலே உள்ள ரோஜா 

வண்ணமாய் இல்லையா

சிப்பியில் உள்ள முத்து பெறுமதி  யற்றதா

சேற்றினில் செங்கமலம் பூஜையில் இல்லையா 

கள்ளுள்ள தென்னையில் இளநி தான் இல்லையா

பூவோடு சேர்ந்த நாரும் மணப்பது தொல்லையா

நீரிலே தோன்றும் நிலவு 

நீந்துவது உண்மையா

பகுத்தறிவு கொள்ள பலகாலம் தேவையா

பாரினில் பல காலம் வாழ்வது சில காலம்

 தூக்கத்தில் பல காலம் துக்கத்தில்

சில காலம் மகிழ்வாய் வாழ்வது எக்காலம்

மனிதனாய் வாழ்வது எக்காலம் வாழும்

போதே வாழ்ந்திடு நாளும் வீழ்ந்திடும் போதும்

எழுந்திட வேணும் மரணம் வரும் முன்

 மறக்காமல் மகிழ்ந்திடு என்றும் முறைக்காமல்

 அன்பில்லை அழகில்லை அறிவில்லை

புகழ் இல்லை பொருள் இல்லை  
வறுமையின் எல்லை 

என்றே வருந்தி நின்றால் பயன்னேது
நினைத்த வாழ்வு கிடைக்க வில்லை
என்று எண்ணி கிடைத்த வாழ்வை
வாழாமல் தொலைப்பது விதியோ
 அனைவருமே அழகியவர்

தான் இளகிய மனது கொண்டவர் தான்

திறமைகள் பலவும் உள்ளவர் தான்

அன்பும் பண்பும் அழகு தான்

உழைப்பும் உயர்வும் அழகு தான்

உண்மையும் நேர்மையும் அழகு தான்

தன்னம் பிக்கை கொண்டால்

எல்லாம் அழகு தான்

 என்றுணராமல் திறம்பட வாழ 

எண்ணாது  தாழ்த்திடும் தூத்திடும் பிறரை 

நோயினில் வாடும் தீயினில் வேகும் உடல் 

திமிரினில் ஆடும் தக திமி போடும்

 வீணே நேரம் விரயம் செய்யாமல்

தன்னையே தான் ஆராய
தன் நிறைவு கண்டு உயர்வு கொண்டு 
வாழலாம் இத் தரணியில் என்றும்

நாம் சிரித்தால் தீபாவளி

நாம் சிரித்தால் தீபாவளி

நாடழுதால் சூறாவளி

கேடழிந்தால் நாளும் களி

இருள் அகற்றும் தீப ஒளி

இனிமை பெற கனிவை அளி

கவலைகளை கண் நீரால்அழி

தீமைகளை தீயாய் அழி

பாவண்ணம் கொண்டால் பாவால் அழி

மூட நம்பிக்கையை அறிவால் அழி

கோபம் தனை கொன்று அழி

பெற்றவர்க்கு பேரை அளி

உற்றவர்கு உயர்வை அளி

கற்றவர்கு மதிப்பை அளி

நண்பருக்கு விசுவாசம் அளி

பிள்ளைகட்கு நல்ல கல்வி அளி

ஆற்றல் கொண்டவர்க்கு ஊக்கம் அளி

உண்மை நேர்மைக்கு பரிசு அளி

உயர்பவர்க்கு வாழ்த்து அளி

வறியவர்க்கு உதவி அளி

ஆதரவற்றோருக்கு அன்பை அளி

கலைகளை நீ கண்டு களி

அறுசுவை உணவை உண்டு களி

அன்பு நன்றி உணர்ச்சி காட்டும் விழி

காணும் என்றும் இன்ப ஒளி

 தினம் தினம் நல்கும் தீபாவளி

துர்கை துர்க்கையே

துர்க்கை துர்க்கையே
துர்கை துர்க்கையே அந்த
சிவனுக்கு நீயும் சரிநிகரே உன்னை
தொளுதார்க்கு  இல்லை ஒரு துயரே

முக்கண்ணனின் முழுமதி நீ
சரி பாதி  நீ அவன் சக்தியும் நீயே
ஸர்வமும் நீயே சர்வேஸ்வரியே
அன்புக்கும் அரசி அம்பிகையே நீ

செந்தூரப் பொட்டிட்டு செவ்வண்ண பட்டுடுத்தி

தங்கக் கைகளில் சங்கு சக்கரம் மின்னும்
வாழும் சூலமும் வேலும் தாங்கி சிங்கத்தின்
மீதமர்ந்து சிருங்காரம் புரிபவளே சிங்காரியே

உமையவளே வீரத்தின் உறைவிடமே வீரம்
செறிந்த மண் வேந்தர்கள் ஆண்ட மண்
வீணர்கள் கைவசமே நின் புகழ் ஒங்க
வீரம் செழிக்க விதைத்திடடடி புதைக்காது

நீ அருள் பாலித்தால் சேனைகள்
எமக்கெதற்கு சேதாரம் தான்
எதற்கு செந்தமிழைக் காத்திடடி
என் தமிழைக் காத்திடடி கனகவல்லி

பக்தர்கள் குறை தீர்க்க வேடங்கள் பல
பூண்டு வேடிக்கை புரிபவளே நம் வேதனை
தீர்க்க வேடம் தாங்கலையோ வேறு பெயர்
தோணலையோ  என்றும் எமை நீ ரட்ஷிப்பாயே

திருமாலின் திருவிளக்கே வாழ்வில்
ஒளிதரும் சுடர்விளக்கே லக்ஷ்மியே
மங்கள வாழ்வு அளிப்பவளே திருமகளே
செங்கமலம் மீதமர்ந்து ஐஸ்வர்யம் தருபவளே

நின் தயவின்றி வாழவும் முடியாதே
அஷ்டமா சித்தியும் கிடையாதே
அன்னையே மண்ணை பொன்னாக மின்னவிடு
நவதானியமும் எங்கும் தவழவிடு

மழையோ வெய்யிலோ அழிக்காது
அளவாய் பெய்யவிடு பயிர் பச்சைகள்
எங்கும் ஓங்க விடு களைகளை மட்டும் நீக்கிவிடு
வறுமையை முற்றும் போக்கிவிடு




















பார்க்கும் இடங்களெல்லாம் பிரம்மனின்
கைவண்ணம் அருகிருந்து ரசிப்பவளே கலைமகளே
அலைமகளே  வெள்ளைக் கமலத்தில் வீற்றிருந்து
கலை விளையாடும் அதில் பூத்திருந்து

மரகத வளைக் கரங்கள் தாங்கிடும்
வீணையில் நின் மொட்டு விரல்
பட்டு நாதம் ஒலிக்கும் என் நாவில்
பட்டு ஒலிக்காதோ மெட்டு

நாடு நலம் பெற  கல்வி கலை
பெருக விடு நற் பண்புகள் வளரவிடு
கயவரும் கற்றுணர அருள் வாயே
தலைகனமும் நீக்கி விடுவாயே

முப்பெரும் தேவியரே செம்பவள மேனியரே
கல்வி செல்வம்  வீரம் வளர்ப்பவரே உமக்கு பூமாலை
சூடிட வாடிடுமே நவரத்தின மாலை தர வகையிலையே
என்றும் வாடாமல் பாமாலை சூட வல்லமை தாரீரோ

பூவிலே தேனை வைத்தாய் வண்டினங்கள்
அருந்த வைத்தாய் கூவி உனை நான்
அழைக்க குரலினில் குழைப்பாயோ
இந்தக் குவலயம் தன்னில் மறுக்காமல்                                                                                

எல்லை இல்லா

 

எல்லை இல்லா வானம் எங்கும்
ஏணிப்படிகள் இல்லை போலும்
ஏழை நெஞ்சம் ஈழம் எங்கும்
எடுத்து இயம்ப இல்லை தஞ்சம்

ஏற்பதில்லை ஏழை நியாயம்
காக்கவில்லை பெண்ணின் மானம்
எத்தனை இன விரோதம், பதவி மோகம்
எண்ணிலடங்கா உயிர்கள் சேதம்

எரியும் நெருப்பில் எண்ணெய் ஊற்ற
எண்ணம் கொண்டான் அண்டை அயலான்
எமனாக அரணா பாரதம் புதிரா
எமை காக்க வேண்டும் உயிரா 

எட்டயபுர பாரதிக்கு எட்டவில்லையே
இந்த செய்தி எட்டியிருந்தால் எகிறியே
குதித் திருப்பான் ஏளனம் செய்திருப்பான்
ஏட்டிலே எழுது முழுதும் எடுத்ததை பாடு பரவும்

என்று காணும் இன்ப வாழ்வு
ஏங்கும் நெஞ்சம் வசந்தம் பாடும்
ஏரும் மீளும் ஊரும் வாழும்
வானவில்லும் வந்து போகும்

மனித மனமே கேளு

மனித மனமே கேளு

மயக்கம் என்ன கூறு

கலங்கும் நெஞ்சே ஆறு

இது வாழ்வில் காணும் பேறு

எதுவும் கடந்து போகும்

எண்ணம் கிடந்து வாட்டும்

எதையும் தாங்கும்  இதயம்

எளிதில் மறந்து போகும்

மனித வாழ்வும் மரணம் ஆகும்

மடிந்த பின்பும் ஜீவன் வாழும்

ஏழ் பிறப்பும் கடந்து செல்லும்

விதைத்த வினைகள்  அறுக்கு  மட்டும்

நினைத்து  பார்த்தால் சிரிக்க தோன்றும்

புரியாத புதிர் போலவே நோக்கும்

நிம்மதி தேடி அலையும்  இருந்த நிம்மதியும்

போகும் இடம்தனை  சென்றடையும்

விதி என்று வேதனையில் வாடும்

போராடும் வாழ்வில் நீராட தோன்றும் 

வென்று விடத் தவிக்கும் வெட்டிவிடத் துடிக்கும்

தெய்வமதை நிந்திக்கும் கண்டபடி சிந்திக்கும்

இனிமை காண வேண்டின்

இணைத்துப் பார்த்தல் தவிரு

அடுத்தவர் வாழ்வில் பொருளில்

ஆசைகள் கொள்ளாதிரு, அன்பாய் இரு

உயர்பவர் தனை கண்டால் உளமாக வாழ்த்திடு 

போட்டி, பொறாமை வாராமல் தடுத்திடும்  

எதிரிக்கும் தீங்கு எண்ணாதிரு

இருப்பதை வைத்து செவ்வனே வாழு

தன் மனசை தானே கண்டு பயம் கொள்ளல் நல்லது 

செய்வன எல்லாம் உடனே சரியாக

செய்தலும் சிறந்தது எதிர்பார்ப்பு இல்லையேல்

ஏமாற்றம் இல்லையே இவை சிறிதேனும்

நிம்மதி தரும் நிலையில்லா இவ்வுலகில்

நல்லூர் நாயகனே

 நல்லூர் நாயகனே 

முத்தமிழ் வித்தகனே

வித்தைகள் உனக்கென்ன புதிதா 

விதைத்திடும் விதைகளெல்லாம் 

மெத்திடுமா நின் அருள் 

இன்றி முத்திடுமா இவை புத்தியில் 

உறையாமல் செத்திடுமா 

விதி என்று நதி வழி செல்லாது 

கதி என்று வந்தவரை 

காத்திடும் கருணை தெய்வம்

கந்தா நீ அல்லவா 

சரவணபவ என வாழ்வினில் 

விடிவு தர வந்த வடிவேலா
என் உளம் அறிந்து

  நினைந்து உனை பாடி 

நான் மகிழ கவிதையும் தந்த கதிர்வேலா

இதுவும் கந்தன் கருணை தானா 

வேண்டியதை தருபவனே 

உன்னை தான் பாடுகிறேன்

உன்தனையே வேண்டுகிறேன்

நினைவு தெரிந்த நாள் முதலாய் 

நின்தனையே வணங்கி நின்றேன்

நடை பழகும் போதினிலும் 

உன் தாள் தான் பணிந்து நின்றேன் 

பிஞ்சுக் கரங்களினால் கை 

கூப்பி  நின்றேன் 

இன்று வரை உன் நினைவே 

இறக்கும் வரை வேண்டுகிறேன்

கடல் தாண்டி வந்தாலும் கருணை 

மழை பொழிபவனே உன்னை 

கொண்டாடுவோரை திண்டாட 

வைப்பவனே சிந்தனை திறம் வேண்டும் 

நெஞ்சினில் உரம் வேண்டும் 

நற் பண்புகள் வளர்ந்திட வரம் வேண்டும் 

நிந்திப்பவர் தனை  

நித்திரை கொள்ளவிடு அவர் 

புத்தியில் உறைந்துவிடு
குறைகள் அற்ற வாழ்வு சாத்தியமா 
குற்றம் அற்றவர் யாரும் உண்டா 
குறைகள் பேசுவதில் அர்த்தம் உண்டா 
அனைத்திலும் உண்டு 
நன்மையையும் தீமையும் அறியாரா
நெருப்பும் நன்மை செய்திடுதே 
கருக்கிடும் போது பயம் வருதே 
தென்றல் வீசினால் சுகம் தருதே 
புயலாய் மாறினால் பயங்கரமே
 ஓங்கார நாதனே உதித்திடும் 

என் நெஞ்சினில் உன் கோலமே 

சரணம் சரணம் சண்முகா சரணம் 

நீ வரணும் வரணும் முருகா என்றதும் 

தரணும் தரணும் நின்னருளே

நித்திலம் கொழித்திடவே

இரவினில் வரும் நிலவே

 

இரவினில் வரும் நிலவே 

நீ பகலினில் வருவாயா
பகலில் நடக்கும் நிகழ்வுகளை     
நீ பார்த்திட விளைவாயா

இயற்கையின் நியதியை 
 மீறிட நினைப்பாயா 
இன்பம் துன்பம் எது
வென்று அறிவாயா 

பௌர்ணமி நிலவில் 

தாய் மண்ணில் இருந்து

ஊர்க்கதை அளப்பதும்   

இனிமேல் நடக்காது  

இயந்திர உலகில் பயணிக்கும் 

எமக்கு நேரமும் கிடைக்காது 
 கவனம்  முழுவதும் கணனியிலே    
இயற்கையை  ரசிக்கவும் இயலாது  

சிறுவரின் ஆட்டமும் வீதியில் இல்லை
கணினியில் தானே நோட்டம்  
ஓடாமல் ஆடாமல் ஒய்ந்து கொண்டார் 
ஒரு இடத்தில் நோய்கள் கொண்டவர் 
பருத்து விட்டார் பல இடத்தில் 

இதை அறியாமல் நீ தூங்கும் போது 
வருகின்றாய் விழிக்கும் போது 
மறைகின்றாய் எமை வெறுப்பது 
போலேன்  நடக்கின்றாய்

என் கரங்களிலே உனை ஏந்திடவா 

என் மனசை திறந்து பேசிடவா 
பரிதியவன் ஒளியினையே இரவல்

 தந்தானா அதை  இரவினில் தந்தானா

பகலினில் வந்தால் தன் மவுசு 

குறைந்திடும் என்றே பயந்தானா இல்லை

 பகலை பார்த்தால் பயந்திடுவாய் 

என்று பதுங்கிட சொன்னானா 

 உன் இளகிய மனசு வெதும்பிடும்

என்று விலகிட சொன்னானா

 இனிமையானது இரவு தான்

என்றிரவை ஆண்டிட சொன்னானா 

காதலர் கண்கள் கலப்பதையும்

கனவினிலே மிதப்பதையும் 
கண்டிட சொன்னானா 

அமைதியாக உறங்கும்

 உலகை ரசித்திட சொன்னானா 

ஆர்பாட்டம் இல்லாத அலையினையே 

அணைத்திட சொன்னானா

பகலவனை நீ பார்த்ததுண்டா 

பரிசில்கள் ஏதும் பெற்றதுண்டா
தாமரை மலர்ந்தது கண்டாயா 
இளம் துளிர்கள் மிளிர்வதை அறிவாயா

வானத்திலே  வண்ணக் கோலம் போடும் 

பறவை  இனங்கள் கண்டாயா 

 பொங்கும் கடலில் துள்ளி குதிக்கும் 

மீன்வகைகள் நீ பார்த்ததுண்டா

துள்ளி ஓடும் புள்ளி மானின் 

மருண்ட கண்கள்  கண்டாயா

சூரிய ஒளியில் பட்டு தெறிக்கும் 

வானவில்லை நீ கண்டாயா

வறுமையில் சிக்கித் தவிக்கும் 

வாழ்க்கைகள் கண்டாயா

பிஞ்சுக் கரங்கள் உழைக்கும் 

காட்சி கண்டிட வேண்டாமா 

பொம்மைகளை அவர் கண்டதில்லை 

பல உண்மைகள் கண்டார்கள் 

 பந்தாடும் வயதினிலே தினம் 

திண்டாடும் கொடுமைகளை 

குறைத்திட வேண்டாமா

குற்றம் குறைகள் நலிந்திருக்கே 

அதை நிறுத்திட வேண்டாமா

அரசியலும் ஒரு சாக்கடை தான் 

அதை அலசிட வேண்டாமா

நீ ஒரு முறை பார்த்தால் 

ஒளிந்திடுவாய் மேகத்தின் 

மடியில் மறைந்திடுவாய்

வேண்டாம் எமக்கு ஏமாற்றம் நீ 

இருக்கும் இடத்தில் இருந்து விடு

வேழ முகத்தோனே

 
வேழ முகத்தோனே முதல் 

வேண்டுவதுனைத் தானே

உனை மஞ்சளில் உருண்டை 

செய்து அதில் உள்ளபடி அருகம்புல் 

ஒன்று நாட்டி முன் வைத்து

எடுத்த கருமம் எல்லாம் 

இனிதே நடந்தேற இறைஞ்சி 

நிற்போம். முன்னவனின் பொற் 

பதங்கள் பணிந்து நிற்போம்.

பேழை வயிற்றோனே பாழும் 

உலகில் வாழும் மனிதர்கள் 

நாளும் நலம்பெறவே

கோளும் துணை செயவே குற்றம் 

குறைகள் எல்லம் பொறுத்திட

முன் செய்த தீவினையும் முற்றும் 

விடைபெறவே தோப்புக்கரணம் 
 இட்டு வணங்கி நிற்போம்.

உனை தொழுதிடும் பொழுதும் 

அழுதிடும் கண்கள் நினைந்திடும் 

பொழுதும் உருகிடும் நெஞ்சம் 

பதிகங்கள் பாடி பரவிடும் போதும் 

பெருகிடும் பக்தி வெள்ளம் 

விழுந்திடும் பொழுதும் எழுந்திடும் 

பொழுதும் ஒலித்திடும் 

நாவில் உன் நாமம்

பவள நிறத்தோனே பார்வதி பாலகா  

வையத்தில் அனைவரும் பாவிகளா 

நீ பேசிடு போகும் பாவங்களே 

கல்லாயிருந்து நீ கண்டது என்ன

கண்களை திறந்து கருணை புரியும் .

மோதகபிரியனே பாரினில் இனிமேல்

மோதல்கள் வேண்டாம். மாறுதல் 
வேண்டும் நீ மாநிலம் வாவா.
தேறுதல் தர வல்லவனே 
தேனும் பாலும் தந்திடுவோம் 
தேன்தமிழ் சிந்திட வாவா 


கானகத்துக் குயில்கள் எல்லாம் 
கானம் இசைக்கும்.ஈழத்துக் 
குயில்கள் இசைத்தால் கூடாதா 

இரைதேடி பறப்பதும் பாவமா இது 

முனோர்கள் இட்டு சென்ற சாபமா 

இல்லை ராமரை பிரிந்த சீதை 

அழுத கண்ணீரா சிந்திய முத்துக்கள் 

மண்ணில் சிதறியதாலா சீர் கெட்டதங்கே.

நம்பிக்கை கொண்டு தும்பிக்கையானை 

வேண்டுகிறோம் எமை வாழவிடு எங்கும் 

அமைதியும்  அன்பும் நிலவிடு