கரைந்துருகும் காலமிது !

வாழ வகையற்ற வாழ்வுநிறை போராட்டம்

ஆழம் அறியாமல் ஐயமது - சூழத் 

துயர்வீழத்  தூங்காது  தொண்டுசெய கண்ணா

பயனேதும் இல்லையோ பார் !

வேண்டித் தவமிருந் தெல்லா வினைகளையும்

தாண்டிடவே உந்தன் தயைநாடத்  - தீண்டாதே

எப்பழியு மென்றுமெமை ஏந்தலே ! அப்பனே

தப்பாமல்  வந்தெமைத்  தாங்கு !

மண்ணில் மகிழ்ந்தாட மாதுயரை  நீநீக்க

பண்பாடி நித்தமும்நின் பார்வைபட  - விண்பார்த்து

விம்ம விரங்காயோ எம்கண்ணா வந்தருள்க     

இம்மண்  சிறக்க எழுந்து !

இல்லை மழையென வேங்கவெம் கண்ணன்நீ 

தொல்லை தருவையோ தீராமல் -  வெல்லமன்றோ

எல்லை யிலாத்துயரம் எல்லாம் துடைத்தழித்தல்  

மெல்லக் குழலிசையை மீட்டு !

கல்லும் கரைந்துருகக் கண்மூடி இன்தமிழில் 

சொல்லெடுத்துப்  பாடச் சுகமருள்வாய் - கொல்பகையும்

நீங்க உலகெலாம் நன்மை நிறைந்தெழவே

ஏங்குமென் உள்ளம் இசை !

ஊனுறக்கம் இன்றியே  ஓயாமல் உனைநினைந்து

நானு மெழுதுகிறேன் நீவருவாய்  -  வானமுத

கானம் பெருகிடவே கண்ணீர் மலைகரைய

ஈனம் அழித்தருள் ஈ !.

எங்கும் நிறைந்துடமை எல்லாம் அழித்திங்குத்

தங்கும் துயரமழை தாக்கியழி - உங்கருணை

எல்லாம் நலமாக்கும் ஏழை மகவுகள்யாம்

பொல்லா வினைகளைப் போக்கு !     

நின்றாலும் பேய்மழை நீங்காதே பட்டதுயர்

குன்றாமல் பாருமையா  கூடவே - நின்றெமை

வள்ளல் பெருமானே வாட்டும் வறுமையற

அள்ளி யிறைப்பாய்  அன்பு !

சோகமய மிங்குறைய  சோர்ந்து கிடவாமல்

வேகமாய் வந்தகற்று வெந்தணலில் - வேகுமுன்

பாராமல் நீயிருந்தால் பாழ்பட்டுப் போய்விடுமே

வாராதோ  உன்னன்பின் வாள் !.

பார்த்தாவுன் பக்தர் படலாமோ மேதினியில்

வேர்த்து விறுவிறுத்து வேதனையில் - நீர்க்க

நினைவின்றி இருப்பையோ! நில்லாதே நேசா 

வினைகளைய வாவேன் விரைந்து !

தொல்லை மிகுந்திடவே இல்லை யெனாதருள

சொல்லாமல் வாராயோ  சுந்தரனே  -  கல்லும்

கரைந்துருகும் காலமிது  கார்மேக வண்ணா

விரைந்துவந்து தீர்க்க விழை.!