கண்ணா

 

கண்ணா மேக நிற வண்ணா 
வெண்ணெய் திருடும் கண்ணா 
விளையாட்டு போதும் கண்ணா                               (கண்ணா)                                     

ஐந்து தலை நாகத்தில் அமர்ந்திருக்கும் கண்ணா 
அலைமீது  நர்த்தனம் ஆடுகின்ற கண்ணா 
ஆண்டாள் சூடிக்கொடுத்த மாலை
விரும்பி சூடுகின்ற கண்ணா                                        (கண்ணா)

மூவுலகை ஓரடியாய் அளந்த கண்ணா 
முகாரி ராகம் இங்கு வேண்டாம் கண்ணா
மனமுருகி வரவேண்டும் இங்கு கண்ணா
உன் குழலோசை தான் கேட்க வேண்டும் கண்ணா (கண்ணா)

பாண்டவர்க்கு தேர் சாரதியான கண்ணா 
பாற்கடலில் படுத்து உறங்கியது போதும் கண்ணா 
பார்த்தசாரதியே இங்கு கொஞ்சம் பாரும் கண்ணா 
வீதி வெறிசோடுமுன்னர் வாரும் கண்ணா                  (கண்ணா)

உரிமை தர மறுக்கிறார் கண்ணா 
எமை உறவாடிக் கெடுக்கிறார் கண்ணா 
ஏழை எங்கள் துன்பங்கள் போக்கவில்லையா 
நெஞ்சில் எரிமலைகள் வெடிக்கிறதே  தடுக்கவில்லையா   (கண்ணா)

அண்டசராசரங்கள் காப்பவன் நீ 
அபலைகளின் அலறல்கள் ஏன் கேட்கவில்லை நீ 
அநியாயம் தன்னையே  அழிப்பவன் நீ 
அவதாரம் இன்னும் ஏன் எடுக்கவில்லை நீ                          (கண்ணா)

கருவறையும் கல்லறையும்

கோவிலிலே கருவறை உண்டு தாயின்
கருவறையில் கோவிலும் உண்டு
குழந்தையும் தெய்வமும் ஒன்று
அந்த இருவருமே கருவறையில் ஒன்று
அந்த கோவிலும்  புனிதமானதொன்று 

கருவறையில் தொடங்குகின்ற வாழ்வு
அலை அலையாய் கொண்டு போகும் பாரு
மணவறையில் பூத்த புது உறவு அது
பள்ளியறையை அலங்கரிக்கும் ஒன்று
அங்கு கலந்து பகிர்ந்து கொண்ட அந்த அன்பு
தாயின் கருவறையில் மிளிர்ந்து சிறை கொள்ளும்

கருவாகி உருவாகி பெரிதாகி வருமே வெளியில்
பூவுலகை காண ஒரு நாளே அது தான் திருநாளே
துன்பங்கள் அறியாமல் அதுவும்
மழலை மொழி  பேசி கொள்ளும்
அழுக்கு போக குளியலறையில் கழுவும்
பசியெடுத்தால் சமையலறை செல்லும்

படுக்கையறையில் துயில் கொள்ளும்
கொள்ள பழுதுகளை சரி செய்யும் 
நல்லறிவு பெற கல்வி கலை கற்று
வாழ்க்கையினை வழி நடத்தும் நன்று
வாழ்க்கையிலே வந்து போனதெல்லாம்
வகுப்பறையில் கொண்டதுபோல் ஆகும்

படிப்படியாய் அறிவிழந்து உடல் தளர்ந்து போகும்
அது பிணவறையில் கொண்டு சென்று சேர்க்கும்
பின்னர் கல்லறையில் கதை முடித்து கொள்ளும்
கருவறையில் தொடங்கிய நம்  வாழ்வு
கல்லறையில் சென்று அது  முடியும்

ஊனம் ஊனமா

உடலினிலே உள்ள ஊனம்  ஊனமா 
உள்ளத்திலே இருந்தால் தான் ஊனமே 
அதை உதட்டினிலே கொள்வது தான் பாவமே 
அதையும் ஊரறிய சொல்லிவிட்டால் சாபமே 
அவை ஏழேழு பிறப்பினிலும் தொடருமே 

ஆறுபடை வீடு

 

ஆறுபடை வீடு உண்டு 
முருகா உனக்கு
ஆத்துக்காரி ரெண்டு 
இருக்குது முருகா
 
ஆறுமலை ஏழுமலை 
என்று உனக்கு
அதிகமான சொத்து 
இருக்குது முருகா
 
அன்பை பெற அன்னை 
உண்டு முருகா
ஆறுதல் தரவுனக்கு 
தந்தை உண்டு முருகா                  ( முருகா ஆறுபடை)

ஆபத்துக்கு ஓடி வர 
அண்ணன் உண்டு முருகா
எங்களுக்கோ அன்னை 
தந்தை யாரும் இல்லை
 
ஆதரவுக் குன்னை விட்டால் 
எவரும் இல்லை ஆறு குளம் 
கண்ட தில்லை முருகா எங்கள் 
கண்களிலே உள்ளனவே முருகா
 
வேதனையின் வடிவம் 
என்ன முருகா
எம்மை வேதனைக்கா 
விற்று விட்டாய் முருகா              ( முருகாஆறுபடை)

வீர தீரம் செய்ய
வில்லை முருகா  
ஒரு விருந்தினரை 
கண்டதில்லை முருகா
 
வெற்றி வேலன் 
துணை இருந்தால் 
போதும் விதியினையே 
வென்றிடுவோம் நாளும்
 
கனவிலேனும் காட்சி 
கொடு முருகா எம்
கவலை எல்லாம் தீர்ந்து 
விடும் முருகா                        ( முருகாஆறுபடை)

ஆறடி மனிதன்

 

ஆறடி மனிதன் அளந்தது என்ன 
இழந்தது தானே அதிகம் 
மனைவி மக்கள் சுற்றம் இழந்து 
சொத்து சுகங்கள் அனைத்தையும் 
இழந்து தன்னையும் ஒரு நாள் இழந்தானே 

ஆறடிமண் தான் அவனுக்கு சொந்தம் 

என்று சொன்னாரே ஒரு பிடி சாம்பல் அதுவும் 

கரைந்து காற்றில் பறந்ததுவே

அழியும் உடம்பை  நிலையென நினைத்து 

ஆசை வைத்தானே விதியென நினைத்து

மாயையில் விழுந்து சிக்கிக் கொண்டானே

பொறுமை இழந்து நிம்மதி இழந்து 
தன்னையும் மறந்து தவறுகள் செய்தானே 
பற்று பாசம் என்று எண்ணி பதறித் துடித்தானே 
ஆசைகள் அவனை ஆண்டு கொள்ள அவதிபட்டானே 
எல்லாம் எனக்கே சொந்தம் என்று  உரிமை கொண்டானே 

பெரியவன் நான்  என்று ஆணவம்
கொண்டு அழித்திடத் துணிந்தானே 
அன்பு செய்வதை மறந்து அவனும் 
ஆட்கொள்ள நினைத்தானே 
ஆண்டான் அடிமை என்று அவனும் பேதம் கொண்டானே 

உயிருக்கு இல்லை பேதம் என்று உணர மறுத்தானே 
ஆண்டவனையும் வகை வகையாக பிரித்து வைத்தானே
பாவத்தை தொலைக்க வந்தவன் இங்கு மேலும் சுமந்தானே 
பேரின்பம் காண விளையவில்லை அவன்  சிற்றின்பம் கண்டானே 

உன்னை நினைப்பினிலே

உன்னை நினைப்பினிலே வரிஞ்சிருக்கேன்
நித்திரையும் இழந்திருக்கேன் நான்
நெத்தியிலே வரைஞ்சிருக்கேன் நீ
நெஞ்சுக்குள்ளே நிறைஞ்சிருக்கே (உன்னை நினைப்பினிலே)

கண்ணாளன் காத்தாட மூச்சை
கொஞ்சம் இழுத்து விட்டேன்
கண்ணு எரியும் இன்னு ஒறப்பை
கொஞ்சம் கொறச்சுக் கிட்டேன்
இனிக்க வேணுமின்னு லட்டு
கொஞ்சம் சேர்த்துகிட்டேன் (உன்னை நினைப்பினிலே)

லட்ட கண்டதும் நீ எட்டிப் பார்க்க கூடாது
நெஞ்சறையை பூட்டி சாவியை மறந்து வச்சேன்
தொறக்க முடியாது தொந்தரவு செய்யாதே
தெத்தி பல்லை ஓடைச்சிடுவேன்

நான் மண்ணுக்குள்ள போகு மட்டும்
நீ நெஞ்சுக்குள்ளே இருக்கோணும்
நெத்தி பொட்டு அழியு முன்னர் நான்போய்
சேரோனும் அங்கேயும் காத்திருந்து
பூ விலங்கு போடோணும் (உன்னை நினைப்பினிலே)

ஒய்யாரமா

ஒய்யாரமா நெஞ்சுக்குள்ளே ஒக்காந்து என்ன பண்ணிற
நெஞ்சு வலிக்கவில்லை நித்திரையும் கொள்ளவில்லை
கும்மிருட்டு வேளையிலும் ஏன் குதிக்கிறே
கொத்தடிமை போல என்னை ஏன் வெருட்டிற                 (ஒய்யாரமா)

கட்டெறும்பு போல என்னை ஏன் கடிக்கிற
கட்டியவன் கோட்டையிலே கூத்தடிக்கிறே 
கரு வண்டு போல கண்ணை ஏன் உருட்டிற
கட்டுப்பட்டு காலடியில் தானே கிடக்கிறேன்                      (ஒய்யாரமா)

சுரிதார் வேண்டாம் கால்சட்டை வேண்டாம்
கண்டுகண்டு  கசந்து போச்சு கண்ணே
கண்டாங்கி சேலை கட்டி வரணும் எனக்கு
கை வளையல் கொஞ்சும் ஓசை கேட்கணும்
அதற்கு கால்கொலுசு மெட்டி மெட்டு  போடணும்
மல்லிப்பூ வாசம் என்னை கமகம என்று இழுக்கணும்  (ஒய்யாரமா)

கனடா முழுவதையும் சுத்தி வந்து பார்க்கணும்
சி .என் டவரில சோழன்போரி கொறிக்கணும் 
சிட்டுப் போல அங்கிருந்து சேர்ந்து நாம பறக்கணும் 
கண் கொள்ளாக் காட்சி என்று கண்டவர்கள் வியக்கணும் 
இது தண்டா ஜோடி என்று மூக்கின் மேல் விரலை வைக்கணும்   
கலை மகளே வந்ததாக எண்ணி நான் 
கண்ணிமைக்க மறந்திடணும்பெண்ணே                             (ஒய்யாரமா)

அன்பென்ற நதி

அன்பென்ற நதியிலே அனைவரும்
மூழ்கவே அனுமதி தந்ததாரு
அகிலங்கள் யாவையும் ஆளுகின்ற
சக்தி  அன்புக்கு உள்ளதாமே 

ஆனந்தமாகவே நீ நீராடு அதிலே 
ஆருயிர் போகு முன்னே 
ஆதவன் செய்கின்ற அன்பைபாரு 
அதிலேயே மூழ்கிறான் என்றும்பாரு 

வீசுகின்ற காற்றின் வித்தை பாரு
வீசாதிருந்தால் மூச்சு நிற்கும்பாரு
மண்ணின் மகிமையினை  எண்ணிப்பாரு 
அதற்கு எல்லா உயிரினமும் ஒன்றுபாரு 

மறக்காமல் அனைவரையும்  
சுமக்கின்றது மாண்டவரை  
மண்தின்னு முன்னே மீண்டும் 
வந்தாலும் ஏற்கின்றது

மரித்த பின்னரும் பெற்றவரும்
உற்றவரும் உதறி விட்ட 
போதும்  உதறாமல் மடிதனிலே  
உறங்க விடும் உள்ளம்

இவ்வுலகில்  யாவருக்கும்  வாராத போதும்   
தீராத பகை தன்னை  கொள்ளாதே போதும்
இவை பேதைமை கொண்டால் வாழ்வு ஏது
உயிரினங்கள் வாழ வழிகள் ஏது 

     

நீ இல்லை என்றால்

நீ இல்லை என்றால் நாமேது முருகா
உன் நினைவில்லை என்றால் வாழ்வேது
வேதனை என்ற ஒன்றில்லை என்றால்
மனிதம் இருக்காது வாழ்வும் சிறக்காது

வேடிக்கை தானே உங்களுக்கு
வேண்டியது தான் எங்களுக்கு வேலவனே
வேண்டியதை தர நீ இருந்தால்
கஷ்டம் தெரியாது உன் அருமையும் புரியாது

ஆற்றுப்பட நீ செய்தாலும்
ஆட்கொள்ள நீயே வரவேண்டும்
அந்த அருளினை எமக்கு தரவேண்டும்
முருகா கருணை கொண்டு நீ வரவேண்டும்

அம்மா

ஒவ்வொரு வீட்டிலும் உள்ளதம்மா தெய்வம்

நாம் ஊர்எல்லாம் தேடி அலைகின்றோம் 

தன்னலம் பாராது எமைகாக்கும் கருணைதெய்வம் 

அதுதானே  அம்மா என்கின்ற அன்புருவம் 

பாலுக்குஅழுதால் பதைபதைத்தாயே  அம்மா    

பட்டினிகிடந்தால் விட்டிடுவாயே உயிரை ஒருகணமே 

ஏதும் முட்டிவிட்டலோ முட்டிடுமே உன்கண்கள் குளமாக 

உறங்கவில்லை என்றால் உறங்கிடாமல் விழித்திருப்பாயே அம்மா 

நோயினில் விழுந்தால் நொடிந்திடுவாயே  மருந்தாய் ஆவாயே

ஆனந்தமாகவே உன் சுகங்களை எல்லாம் 

எமக்காய் தொலைத்தாயே மெழுகுவர்த்தி

போலவே உருகி நின்றாயே

அம்மா என்று அழுதால் வாரி அணைத்திடுவாயே நெஞ்சோடு 

இதுஉன் அன்பினில் விளைந்த செங்கூடு
என்றும் இருந்திட வேண்டும் நன்றியோடு  

இதை அறியாதோரே மண்மேடு 


 

தமிழ் மொழி

தரணி எங்கும் தமிழ் இனம்

தமிழ் மொழி எங்கே காணோம்

என்றொரு நிலை வருமுன்னே

கட்டி காக்கணும் கண்ணே

பாரம்பரிய தமிழோ அது

பாதாளத்தில் விழுமோ

தமிழ் அருகி வருகிறதே

அது தமிழ் நாட்டிலும் தெரிகிறதே

அறிஞர்கள் கலைஞர்கள் தானே

மீட்டிட வேணும் முட்டி

கவிஞர்களும் கவி புனைந்திட

வேண்டும் பலவற்றை சுட்டி

ஆங்கில மோகம் தானே

தமிழ் அழிந்திட காரணமாமே

தமிழ் மேன்மை பெற்றிட வேணும்

மேம்பட வழி ஒன்று காணும்

நடையை மாற்றிட வேணும்

சுவையை கூட்டிட வேணும்

நகைச் சுவையுடன் அதனை ஊட்டி

காத்திட வேணும் பாட்டி

நம் வீட்டிலும் இது தான் நிலமை

நம் நாட்டுக்கும் இதுவே கடமை

ஆறுமுகன் ஆனைமுகன்

ஆறுமுகன் ஆனைமுகன் தம்பியல்லவா
ஆதிசிவன் உந்தனுக்கு தந்தையல்லவா 
உலகையாளும் சக்தி 
உந்தன் அன்னை யல்லவா 
உன் மாமனோ அகிலத்தையே 
காக்கும் கண்ணபர மாத்மா அல்லவா
நீயும் என்ன சின்னவனா தந்தைக்கே 
பாடம் சொன்ன தனயன் அல்லவா  
சூரனையே வதம் செய்த சூரன் அல்லவா
(ஆறுமுகன்)    
நீயே ஒரு ஞானப்பழம் அல்லவா உனக்
கெதற்கு பாலும் பழமும் தேவையா
தேனும் பாலும் கலந்ததுண்னவா 
உன் திருவடியில் எத்தனை பேர் எண்ணவா
தெருவினிலே எத்தனை பேர் தெரியுமா 
அவர் திருவயிறு தினம் பாடல் பாடுமே 
இதை அறியாத சிறுவனா நீ அண்ணலே 
அவர் திருவாய்க்கு கொடுக்க வேண்டும் உண்ணவே 
(ஆறுமுகன்)
   ஆறுகாலப் பூஜை உனக் கவசியம் தானா

உன் அன்பரெல்லாம் தவிக்கிறாரே 
அலட்சியம் தானா யாரும் உன்னை
 கேட்கவில்லை என்ற எண்ணமா 
உன்னை இன்னும் யாரும் 
அங்கு கேட்க வில்லையா எந்தனுக்கு
     உன்னை கேட்க உரிமை இல்லையா    

(ஆறுமுகன்)
ஒட்டு மொத்த உறவுகளும் 
சிதறிக் கிடக்குது தமிழும் சைவமும்
 உலகெங்கும் பரவிக்கிடக்குது
உன் பக்தியும் புகழும் ஓங்கிக் கிடக்குது 
கோவில்கள் கோபுரமும் உயர்ந்து கிடக்குது 
நம் உள்ளம் மட்டும் இன்னும் 
இங்கு வாடி கிடக்குது   

(ஆறுமுகன்)
வாய்ப்புகள் வராதா வழிகள் 
பிறக்காதா முருகா பிறக்காதா 
விடிவுகள் கிடைக்காதா உன்
 வருகையினால் வரும் பெரும் பேறு
 நீ வருவது இல்லையே ஏன் கூறு 
தேவர்கள் அழைத்தால் தான் 
வருவாயோ நீ கலியுகத்தில் கால் 
வையையோ முருகா உன் 
திருப்பாதம் இங்கு பதியாதோ  

(ஆறுமுகன்)