நெற்றிக் கண்ணனே

ஆண்டவனே ஒரு முறை நான் பார்க்க வேண்டுமே 
 பட்டதெல்லாம் போதும் என்று கேட்கவேண்டுமே  
பாத்திரத்தை ஏந்துவது எங்கள் குற்றமா

படைத்தவன் கணக்கினிலே உள்ள குற்றமோ

 நெற்றிக் கண்ணனே நாம் உனது  வம்சமா

எம் நெற்றியிலே எழுதியதும் உனது  வேலையா 
 
பிட்சை என்பது உனக்கு  இஷ்டமானதா 

எத்தனை முறை அதை நாம் உச்சரிப்பது 

உச்சாடனம் செய்யவது மந்திரமா 

 நம் இன்னல்கள்  உந்தனுக்கு இன்பமானதா நீ  

 விளையாட துடிக்கும் எம் நெஞ்சுகள்  மைதானமா 

நெஞ்சு அஞ்சி தினம் தினம் செத்து மடியுதே 

 பரிதவிக்கும் எங்களுக்கோ ஈர நெஞ்சமே

படியளக்கும் பரமனுக்கோர வஞ்சமே

ஒழித்து வைத்த எறும்பினிற்கு உணவு தந்தாயே 

பட்டினியில் வாடும் எம்மை அலைய விட்டாயே

 விருந்தாளி போல நோய்கள் வந்து போகுதே

வலிமை இழந்த உடலும் வளைந்து போகுதே  

 பசி இன்றி வாழ ஒரு வரம் வேண்டுமே

விதியின்றி வாழ ஒரு வழி இல்லையோ

துன்பம் இன்னும் தொடரும் என்று எழுதிவிட்டாயோ 

நம் பாவங்களை ஆண்டவன் நீ பொறுப்பதில்லையோ 
பழி வாங்க நீ ஒன்றும் மனிதன் இல்லையே

மனித நேயம் மனிதருக்கு இருப்பதில்லையே  

நாட்டில் உள்ள துன்பங்களை நீக்கிவிடு 

உன் விளையாட்டை கொஞ்ச நேரம் நிறுத்தி விடு 
பாவி எம்மை படுத்தாமல் வாழவிடு 
எப்போதும் நல் வழியில்   போகவிடு 

(நதி வழி தானே ஓடமும் போகும் )

(விதி வழி தானே  நாமும் போவோம் )   

மண்ணின் மைந்தர்

கார் மேகமே வலிக்கின்றதே  

பார் மேகமே சொந்தமண் கண்ணீர் சொரிகின்றதே 

மண்ணின் மைந்தர் எங்கே காணவில்லையே 

எங்கு தேடியும் தென்படவில்லையே 

மேகமே மறைத்து வைத்தாயோ 

ஒரு முறை காட்ட மாட்டாயோ 

நட்சத்திரமாய்  மின்னுகின்றாரோ 

இல்லை ஒளி தர மெழுகுவர்த்தியாய் உருகிப்போனாரோ

சூரியக் கதிர்களாகி பகைவரை சுட்டெரிப்பாரோ 

கல்லறையில் தூங்குகின்றாரோ  

சற்று நேரம் இளைப்பாறவாமோ 

கருவறை அழுகின்றதே தழுவிடத் துடிக்கின்றதே 

நெஞ்சும் நெருப்பில் வேகின்றதே

வெற்றிடத்தை நிரப்ப வழியின்றி தவிக்கின்றதே  

வெறிச்சோடி கிடக்கின்றதே வீதி கிடக்கின்றதே 

எங்கே அந்த வீரர்கள் வீறுநடை போட எங்கே அந்த வீரர்கள் 

மறவர் குல மாணிக்கங்கள்  மதுரமாய் வீசுங்கள் வீணையாய் 

மாறுங்கள் விளையாடிப் பாருங்கள்  காற்றினில் 

கலந்து கானம் இசையுங்கள் ஈழம் நமதென்று முரசு கொட்டுங்கள்
உம் இழப்பை நாம் ஈடு செய்யவே
உரிமை கீதம் பாடுங்கள்  
உம் கனவு ஈடேறும் என்றே நம்புங்கள்  

தியாகம்

மாவீரர் அவர் மாவீரர் மீள்வரா அந்த மாவீரர்
மாளவில்லை அவர் மாளவில்லை
மீள்வதற்கு அவர் மாளவில்லை
வாழுகிறார் அவர் வாழுகிறார்
தமிழ் நெஞ்சங்களில் அவர் வாழுகிறார்

ஒழியவில்லை அவர் ஒழியவில்லை
உலவுகிறார் அவர் உலவுகிறார் 
அன்பு உள்ளங்களில் அவர் உலவுகிறார்
மாவீரர் தினங்களிது  மக்கள் சேரும் நேரம் இது
வணங்க வேண்டிய தருணம் இது

ராமர் கூட பல லக்ஸ்மனராக வாழ்ந்தாரே
அஞ்ஞாத வாசத்தை அநுஷ்டித்தார் வனத்தினிலே
தமிழே எனது மூச்சென்று தரணி வியக்க வைத்தாரே
தாயகம் என்ற வேதத்தை ஓதிக் கொண்டு நின்றாரே
உரிமை காக்க வேண்டும் என்று உயிரை தியாகம் செய்தாரே

ஒட்டு மொத்த உறவுகளையும் விரும்பி விட்டு சென்றாரே
ஊன் உறக்கம் இன்றி அவர் தாய் மண்ணை காத்தாரே
இளமை காலம் முழுவதையும் நம் விடிவுக்காக தொலைத்தாரே
கன்னியரை நாடவில்லை கண்ணிவெடி கோத்தாரே
காதல் சேஷ்டை செய்யவில்லை போரில் சேஷ்டை செய்தாரே

நாட்டின் கண்கள் பெண்கள்  என்று புறப்படாரே போருக்கு
அடுக்களை இனி நமக் அடுக்காதென்று ஆயுதம் ஏந்தி நின்றாரே
நெற்றி குங்குமம் தேவை இல்லை என்று நெஞ்சில் குறி வைக்க நின்றாரே
கூந்தலை முடித்து அனலை கக்கி சாதனைகள் செய்தாரே

வெற்றி வாகை சூட வரம் வாங்கவில்லையோ
பெற்றெடுத்த பூமி அது தாங்கவில்லையே
எமை தத்தெடுத்த போது நாமும் ஏங்கவில்லையோ
இதை பார்த்த இரவு பல இரவு தூங்கவில்லையே
இந்நிலமை கண்டு நிலவு கூட நொந்து போனதே

சிந்தித்ததிலையே ஒரு போதும் சிதறி விட்டோமே முத்துகள் போல
சேர்த்தெடுத்து எமை கோத்திடடுவாரோ வெற்றியின் போது
சூடிடுவாரோ விதி தானே அது விளையாடும்
வெற்றியினையும் வேண்டிதரும்
                      

கண்டிப்பு

 கண்களில் என்ன கலவரம் 

காற்றினில் கலந்து மழை வரும் 

கார்த்திகை விளக்கு ஒளி தரும் 

கவலைகள் மெல்ல வெளி வரும் 

இளம் பருவத்தில் இது தான் நிலவரம் 

காதல் கொண்டால் சரி வரும் 

பகலிலும் கனவு வரும் 

உறக்கத்திலும் நினைவு வரும் 

தன் மேலும் ஒரு பிடிப்பு வரும் 

பல ஆடைகள் அணிய ஆசை வரும் 

இடம் தெரியாமல் சிரிப்பு வரும் 

பல சமயங்களில் குளப்பம் வரும் 

பகுத்தறிவின்றி நடக்க வரும் 

பார்ப்பவருக்கோ வெறுப்பு வரும் 

பெற்றவருக்கோ கோபம் வரும்

வாழ்வே மாயம் பாடவரும் 

பெற்றவர் சம்மதம் பெற்றவரும் 

காதலில் வெற்றி கண்டவரும் 

இனிமை  என்றும்  சேர்ந்து வரும்

இருவரும் சேரும் நாளும் வரும் 

திருமண நாளும்  கூடி வரும்

பெற்றவர்கள் ஆனவரும் 
பிள்ளைகள் நிலை தனை காணவரும்
தாம் செய்தது மறந்து விடும்   

தவறு என்று தெரியவரும்  

எல்லாம் தலைகீழ் ஆகிவிடும்

                 கண்டிப்பும் தொடங்கி விடும்