உலையில் கிடக்கும் அரிசி

நிலவும் முழுகும் இரவில்

நீர்நிலையில் தவழும் மகிழ்வில் 

உலவும் உலகம் முழுதும்

நீர்த்திவலை இன்றி கழுவும்

உலகும் உலவும் நிலவில்

அமைதி யான பிறகும்

விலகும் துன்பம் யாவும்

நிலவழகில் மயங்கி திளைக்க

அருகில் நின்று ஆடிக்களிக்கும்

அகத்தில் இனிமை சேர்க்கும்

மதியும் நிலவுபோல தேயும்

மறுபடியும் வளரும் வாழும்

காதல் பிரிவில் கருகி 

நெஞ்சை நெருடும் போது- உன்

கொள்ளை அழகை கண்டால்

கொதிக்கும் உள்ளம் குளிரும் 

அலையில் அலையும் அறுகு

உலையில் கிடக்கும் அரிசி

அனலில் விழுந்த மெழுகு-ஆனபோதும்

உன்னைக்கண்டால் உணர்வு ஒன்றிப்போகும்

ஏங்கி தவிக்கும் நிலவு - நாம்

வெளியில் இல்லை என்றால்

எட்டிப் பார்க்கும் மெல்ல  

சாளரம் வழியே உள்ளே

நிலவின் ஒளியில் நின்று

உணவை அன்னை  ஊட்ட

மழலை மொழியில் பேசி

வியக்கும் குழந்தை காட்டி  

நிஜம் இல்லையென்று புரிந்தும்

நெருங்க மனது துடிக்கும்

நினைவு நிறைய சூடும்

நெஞ்சில் நிறுத்தி பாடும்

வளரும் போது பிறையும்

வனப்பு மிகுந்து காணும்

மறையும் போது விழிகள்

ஏக்கம் கொண்டு பார்க்கும் 

பகலவன் வரும் நேரம்  
பயந்தே மெல்ல  நழுவும்
பலவேளை நாணம் கொண்டு 
வெட்கி விலகி ஓடும்