பூக்கள் பூக்கிறதே

பூக்கள் பூக்கிறதே புகழுக் கேங்கிறதா

வாசம் வீசுறதே வஞ்சனை செய்கிறதா

வாடி விழுந்தாலும் வருத்தபடுகிறதா

தன்மை மாறாமல் திண்மை யாகாமல்

திகழும் எந்நாளும் மகிழும் தான்னாலும்

வாழும் காலம் முழுதும் வலிகள் சுமக்கும் வாழ்வு

வருடும் போது  மறக்கும் மறு படி பிறக்கும் சிறக்கும்

முள்ளிலே உள்ள ரோஜா 

வண்ணமாய் இல்லையா

சிப்பியில் உள்ள முத்து பெறுமதி  யற்றதா

சேற்றினில் செங்கமலம் பூஜையில் இல்லையா 

கள்ளுள்ள தென்னையில் இளநி தான் இல்லையா

பூவோடு சேர்ந்த நாரும் மணப்பது தொல்லையா

நீரிலே தோன்றும் நிலவு 

நீந்துவது உண்மையா

பகுத்தறிவு கொள்ள பலகாலம் தேவையா

பாரினில் பல காலம் வாழ்வது சில காலம்

 தூக்கத்தில் பல காலம் துக்கத்தில்

சில காலம் மகிழ்வாய் வாழ்வது எக்காலம்

மனிதனாய் வாழ்வது எக்காலம் வாழும்

போதே வாழ்ந்திடு நாளும் வீழ்ந்திடும் போதும்

எழுந்திட வேணும் மரணம் வரும் முன்

 மறக்காமல் மகிழ்ந்திடு என்றும் முறைக்காமல்

 அன்பில்லை அழகில்லை அறிவில்லை

புகழ் இல்லை பொருள் இல்லை  
வறுமையின் எல்லை 

என்றே வருந்தி நின்றால் பயன்னேது
நினைத்த வாழ்வு கிடைக்க வில்லை
என்று எண்ணி கிடைத்த வாழ்வை
வாழாமல் தொலைப்பது விதியோ
 அனைவருமே அழகியவர்

தான் இளகிய மனது கொண்டவர் தான்

திறமைகள் பலவும் உள்ளவர் தான்

அன்பும் பண்பும் அழகு தான்

உழைப்பும் உயர்வும் அழகு தான்

உண்மையும் நேர்மையும் அழகு தான்

தன்னம் பிக்கை கொண்டால்

எல்லாம் அழகு தான்

 என்றுணராமல் திறம்பட வாழ 

எண்ணாது  தாழ்த்திடும் தூத்திடும் பிறரை 

நோயினில் வாடும் தீயினில் வேகும் உடல் 

திமிரினில் ஆடும் தக திமி போடும்

 வீணே நேரம் விரயம் செய்யாமல்

தன்னையே தான் ஆராய
தன் நிறைவு கண்டு உயர்வு கொண்டு 
வாழலாம் இத் தரணியில் என்றும்