பைந்தமிழ் என்னில்ஓர் பாகமாய் வாழும

அன்னைமொழி என்தமிழே ஆனதனால் இன்பம்
அடுத்ததொரு பிறவியிலும் அமையட்டும் என்பேன்
இன்னபிற மொழிகளிலே ஏற்பட்ட நேயம்
இறக்கட்டும் போதாதோ தமிழ்பட்ட காயம்?

சின்னவரும் பெரியவரும் எடுத்தாள வேண்டும் !
சிலந்திவலை என்னாது தடுத்தாக வேண்டும்!
மன்னாதி மன்னர்கள் வாழ்வித்த அன்னை
மடியத்தான் விடுவேனோ தமிழேநான் உன்னை?

வென்றாலும் தோற்றாலும் வழிநீயே என்றே
வருகின்றோம் வாழ்விக்க வாஎங்கள் முன்னே!
அன்றாடம் யாம்வாழ நீமூச்சாய் வேண்டும்!
அடிமைத்தீ அணைக்கின்ற பேச்சாக வேண்டும்!!

குன்றேறும் குமரன்உம் கனிவான பிள்ளை!
குலமான குடிநாங்கள் தமிழேஎம் எல்லை!
என்றும்உன் சுவைபேசி யாம்வாழ வேண்டும்
எழுத்தாய்நீ பேச்சாய்நீ எமையாள வேண்டும்.!

நன்னீரைப் பொழிகின்ற மேகங்கள் போலே
நலமென்றும் எம்வாழ்வில் தருகின்ற தாயே!
உன்மக்கள் வன்மங்கள் கொள்ளாமல் எங்கும்
உறவென்று உலகாள எம்மோடு தங்கேன்!

நற்றமிழை நாவாலே நாமணக்கப் பாடும்
நலமெல்லாம் எம்மோடு நலமாகச் சேரும்
கற்றதனை எந்நாளும் கேட்டொழுக நாளும்
கவலைகள் புகையாகிக் கண்முன்னே மாளும்!

சிற்றெறும்பு போல்சிறுகச் சேர்த்திடவே நாளும்
சத்தியமா சுகம்காணும் சித்திரமாய் வாழும்
உற்சாகம் கொப்பளிக்க ஊரெல்லாம் ஓதும்
உறவெல்லாம் ஒருநாளில் தடம்மாறி யாளும்

வற்றாத நதியாகி வளம்தந்து ஓடும்
வாழக்கைக்குள் நீநிற்க வசந்தங்கள் பாடும்
கொற்றவர்கள் கொண்டாடி மகிழ்ந்தேத்தும் பெண்ணைக்
குழந்தையான் தாயென்று அழைக்கின்றேன் உன்னை

பொற்காசு பெற்றிடவே புனைவாரே போற்றி
புலவர்கள் முனிவர்கள் புடைசூழ வந்தே
பொற்பாதம் பணிகின்றேன் பொழிந்தாட ஆழும்
பைந்தமிழ் என்னில்ஓர் பாகமாய் வாழும

நற்றவமே பெற்றுவந்த தேன்தமிழை நாட்டில்
நாமிழந்து போவதற்கு நிர்க்கதியே சாட்சி
குற்றமற்ற குழந்தைகளும் கொண்டாடி நாளும்
கோலமிட வேண்டும்எம் கொஞ்சுதமிழ் பாடி

பற்றற்று போனாலே பதறிமனம் வீழும்
பெற்றவரின் பாசத்தை புரிந்தாலே போதும்
புற்றென்று மொழிசாய்க்க வருகின்ற புன்மை
போராடிச் சாய்த்தாலே பின்னுண்டு நன்மை!

காற்றாகி மூச்சோடு கலந்தோட வேண்டும்
கண்ணோடும் கருத்தோடும் ஒன்றாக வேண்டும்!
ஊற்றாகி உணர்வெங்கும் உவப்பூட்ட வேண்டும்!
உயிருக்கு உரம்செய்யும் உடலாக வேண்டும்!