மனிதர்கள் எம்மைக் கடந்து செல்லும் போது மட்டும்

சட்டையும் இல்லை போர்வையும் இல்லை 
பனிகாலத்தில் எமக்கு, 
ஆனாலும் சட்டை செய்யவில்லை

.
நாம் என்ன மனிதர்களா உடல்நடுங்கி உறைவதற்கு,
பறவைகளா இடம் மாறிப்பறந்து செல்ல
பிடித்து வைத்த பிள்ளயார் மாதிரி 
வைத்த இடத்திலேயே வாழ்கிறோம் வசதியாய்.

பாலிலும் வெண்மை நிறம் பொருந்திய 
அப்பனி படர்வதையும் மகிழ்வாகவே
ஏற்றுக் கொண்டு பகட்டாகவே தென்படுகிறோம் 

காற்றும் கடுங் குளிரும் பொருட்டல்ல
கடமையே பெரிது எமக்கு உயிரை விட  
குற்றங்கள் புரிவதிலும் நாட்டம் இல்லை
கொடிகள் பிடிக்கும் எண்ணமும் இல்லை   . 

எதையும் தாங்கும் இதயம் எமது  . 
எந்நிலையும் கடக்க வல்லது 
விதியை நோகவில்லை  நாம் 
சதிபோலவும்  தோணவில்லை 
இவை சவால் தான் நமக்கு  .

வருவதை எதிர்ப்பின்றி எதிர்கொள்கிறோம்.
இன்பமும் துன்பமும் வந்து போவது வாழ்வில்
சகஜம் எனும் நினைப்பில்.

இருந்தும் புத்தாடைகள் அணிவதில் பிரியமே 
குதூகலம் சற்றும் குன்றாமல்.ஆர்வத்தில் 
வசந்த காலத்தை வரவேற்க காத்துக் கிடக்கிறோம்  
 .  

பாலியல் தொல்லைகள்-குழந்தைகளை எச்சரிப்பீர். 

டி.என்.முரளிதரன்- மூங்கில்காற்று

அவர் பதிவை ஒட்டிஎன் ஆதங்கத்தையும்
இவ்வாறு தெரிவிக்கிறேன். 
சகோதரர் முரளிக்கு என்நன்றியும் பாராட்டும்.

பாலியல் தொந்தரவு எமக்கில்லையே  
எனவெண்ண தலை நிமிர்கிறது தன்னால். 
மனிதர்களைவிட பகுத்தறிவற்ற நாம்மேல்   

பச்சைப் பாலகன் களையும் விட்டு 
வைக்கவில்லையே இந்த பாதகர்கள் 
தண்டிக்கப்பட வேண்டியவர்கள் தரையில் இன்னும் ஏன் ....

கோபமும் வெறுப்பும்  அதிகமாக 
விழுங்கவே எண்ணுகிறது மனம்
மனிதர்கள் எம்மைக் கடந்து செல்லும் போது.  . 


பச்சைக் குழந்தைமேல் இச்சையோ மானிடத்தின் 
நச்சு விதைகளே  நீங்களன்றோ - துச்சமென 
பண்பை அழித்தீர்கள் பாவிகளே நீங்களும் 
புண்கள்தாம் என்பேன் பழித்து !


விந்தை நிறையுலகி லேன்இந்த சிந்தையோ  
பந்தை அடிப்பது போலவே  பாட்டியை
துன்பத்தில் ஆழ்த்திய பாவிகளின் கன்னம்  
மின்ன பழுக்கவை சூடு!